Viyana (I)

       Geçtiğimiz hafta sonunu Viyana'da geçirdik (Buradaki 'biz' gizli öznesinde seyyah kendisini ve sevgilisini kastediyor.). Gece Bologna'dan saat 23.30'da trene bindik.Tren fiyatları 89 Euro'dan başlıyor,yani gidiş-dönüş kişi başına 178 Euro ödedik(Tren fiyatlarına ve İtalya içi ve İtalya'dan başka ülkelere yolculuk planlarınız için www.trenitalia.com 'a göz atabilirsiniz).  Genelde trenle seyahat etmeyi seviyorum,uçakla gitsek hem daha kısa sürede hem daha ucuza mal edebilirdik yolculuğu ama böylesi daha güzel.Hem sevgiliyle sohbet etme fırsatını hem de etrafı inceleme fırsatını pek kaçırmak istemem. Sabah 8.30'da Wien Meidling'deydik tam da biletlerimizde yazdığı gibi. Ne yalan söyleyeyim trenden iner inmez bende bir hayal kırıklığı oluştu. Gri,gıpgri bir şehir...Sessiz,hatta fazla sessiz...Kimsecikler de yok gibi,neyse sesimi de çıkarmıyorum ama içim içimi yiyor.Trenle seyahat etmeyi sevmemin bir sebebi havaalanlarında olduğu gibi şehirden tamamen ayrı bir yerde inip şehir merkezine gitmek zorunda olmamanız. Bende tabi ki aynı beklenti orayı şehir merkezi sanıyorum,neyse çantalar sırtımızda( yok hatalı oldu bu cümle sevgilimin sırtında çanta,benim elimde su,sandviç falan olan poşet) şehri keşfetmeye başladık,yürüyoruz yürüyoruz her yer Türk restaurantı,marketi,her yerde Türkçe Almanca isimler iç içe,yolda da Türk olduğunu tahmin ettiğimiz bir sürü insan. Derken şehir biraz biraz değişmeye başladı, yolda gördüğümüz bir teyzeye yolu sormaya karar verdik.Teyze Kırşehirli çıktı,bir ofisin temizliğini yapmış,oradan dönüyormuş,bizi tramvaya bineceğimiz yere kadar götürdü sağ olsun,yolu da oradan geçiyormuş.20 yıldır Viyana'da yaşadığını söyledi,temizlikçilik yapıyormuş ayda bin euro kazandığını söyledi ama hafta sonları hariç,hafta sonu en fazla 2-3 saat o da cumartesileri çalışabiliyorlarmış,onun yevmiyesi ayrı dedi.İşinden memnun gibi görünüyordu,dedik buralar hep Türk mü,Almanlar nerede, dedi ki buranın yerlileri hep gittiler,bir Yugoslavlar bir de Türkler var dedi.Hatta oradaki bir deyişten bahsedip,güldürdü bizi; 'Paran kaybolduysa Yugoslav'dan,karın kaybolduysa Türkler'den bileceksin.' derlermiş. Hatta taa Viyana kuşatmasına kadar götürdü olayı, oradaki caddelerden birinin adı 'Mariahilfer Strase’ (Almanca’da ‘Hilfer’ yardım,yardımcı anlamlarına geliyor),teyzeye göre Türkler zamanında kuşatma sırasında oraya kadar gelmişler,Türk erkekleri orada yaşayan güzel Maria’ya aşık olmuşlar,zaman zaman ‘Yetiş Maria’ diye bağırırlarmış. Biz baya bir güldük tabi,sonra ‘Tabak’dan(Tabak Almanca’da tütün demek,aslında burada,İtalya’da da,aynı büfeler var,İtalyancası ‘Tabacchi’,tütün ürünleri,otobüs,tramvay biletleri,bahis oyunları buralarda satılıyor)  biletlerimizi aldık.Biletlerimiz  8.00- 20.00 arası geçerli günlük biletti,kişi başı 5,70 euro.Hemen yakındaki durağa geçtik,teyze bu arada bizi eve yemeğe davet etti,teşekkür ettik,vedalaştık,ayrıldık. Tramvay hemen geldi,birkaç durak sonra indik ve işte şehir merkezi…

     Tam olarak Paris’in Champs-Elysees caddesini hatırlattı bana,sokaklar cıvıl cıvıl,insanlar neşeli,lüks mağazalar,büyük markalar…Biraz gezdikten sonra bir cafede dinlenip,yola öyle devam etmeye karar verdik. Taze sıkılmış portakal suyu içmeye karar verdik,birer bardak su ile beraber servis ediliyor,servis masaya yapılıyor,hesabı da masanızda ödeyebiliyorsunuz(bunları özellikle belirtiyorum çünkü İtalya’da cafelerde,hesabın masaya getirilip,ödemenin burada yapılması gerçekten çok nadir rastlanır bir durum). Derken tekrar çıktık yola baya bir gezdikten sonra,bir otele yerleşip,çantanın ağırlığından kurtulmaya karar verdik. 5-6 otel gezdik,ancak hepsi de doluydu,neyse saat öğle saati oldu,karnımız acıktı haliyle,cadde üzerinde tam 3 tane aynı isimle Türk restaurantı görmüştük,biri büyük bir restaurant diğer ikisi büfeye yakın dönerciler.’Türkis’ isimli bu restaurantta karnımızı doyurduk,çayımızı içtik. Eğer Türkiye’de yaşıyorsanız,başka yerleri deneyebilirsiniz Viyana’ya geldiğinizde,biz Türk yemeklerine hasret kaldığımızdan bu fırsatı kaçırmak istemedik.